به گزارش شورانیوز از اصفهان ، سالهاست که از آلودگی هوا و ترافیک رنج می بریم. به دفعات هم شاهد جلسات، نشست ها و سمینار هایی در این باره بوده ایم که اگر موارد خوبی هم گفته شده باشد، کمتر به آن عمل شده است. یکی از مشکلات اساسی این حوزه فقدان نظرات کارشناسی دقیق در این حوزه است. به عنوان مثال برخی معتقدند که باید حاشیه خیابان به پارک خودرو اختصاص داده شود، شاید درآمدی هم از پارک خودرو ها کسب شود، اما بهترین مسیر برای تردد اتوبوس ها همین لاین است. یا مثلا طرح زوج و فرد طرحی است که برخی می گویند باید آن را تشدید کرد تا شاید آلودگی کاهش یابد.
اما به این مسئله تاکنون از یک زاویه دیده شده است. ترافیک یک مسئله حساسی است که نمی شود از یک زاویه به آن نگاه کرد، به عنوان مثال برخی فکر می کنند طرح زوج و فرد می تواند آلودگی هوا را کاهش دهد اما غلامرضا شیران رئیس کمیسیون حمل و نقل، محیط زیست و فناوری اطلاعات شورای اسلامی شهر اصفهان این نظریه را رد می کند. گفت و گو با این کارشناس و عضو شورای شهر اصفهان را در ادامه می خوانید:
اولین اقدامی که کمیسیون حمل و نقل در رابطه با رفع مشکلات این حوزه داشته چه بوده است؟
در زمینه حمل و نقل اولین کاری که انجام شده این بود که یک نگرش کلانی را برای مجموعه مدیریت شهری طراحی کرده ایم. این نگرش به ما کمک می کند که به سمت مدیریت یکپارچه حمل و نقل حرکت کنیم. یعنی حمل و نقلی که انواع و اقسام گونه های حمل و نقلی نظیر ریلی، اتوبوس، تاکسی و غیر موتوری را شامل می شود.
یعنی باید تمام این گونه ها تکمیل شود تا حمل و نقل شهری بهبود یابد؟
انواع گونه های حملی و نقلی نظیر اتوبوس های سریع السیر، ویژه و عادی و انواع تاکسی های گردشی، محلی و فرودگاه باید وجود داشته باشد، زیرا با تکمیل تمام این ساختار اوضاع حمل و نقل بهبود می یابد.
حمل و نقل غیر موتوری چطور؟ این نوع حمل و نقل هم می تواند راهگشای مشکلات ترافیکی فعلی باشد؟
بله موثر است، اما متاسفانه به این موضوع کمتر توجه می شود؛ بارزترین نمونه حمل و نقل غیر موتوری یعنی دوچرخه سواری و پیاده روی است، تحقق این نوع حمل و نقل در گرو این است که هر نوع حمل و نقلی در خدمت نوع دیگری از حمل و نقل باید باشد.
چطور گونه های مختلف حمل و نقلی می تواند در گرو هم باشند؟ بیشتر توضیح دهید.
این یعنی اینکه اتوبوس باید در خدمت وسایل ریلی باشد و ریل هم باید اسکلت شهر را پوشش دهد. حمل و نقل ریلی از شرق به غرب شهر را پوشش می دهد و بی آر تی نیز، زمانی که ریل وجود ندارد باید مانند یک مترو کوچک سایر مسیر ها را پوشش دهد.
در حقیقت ارتقاء حمل و نقل همگانی و یکپارچه سازی آن به نحوی که گونه های حمل و نقلی مکمل هم باشند به نحوی که مردم به استفاده از آنها تشویق شوند جزء برنامه های این کمیسیون بوده است.
از اجرای طرح زوج و فرد چند سالی گذشته است. آیا تداوم این طرح مشکلات این حوزه را رفع می کند؟
این طرح ها مربوط به مدیریت ترافیک است. مدیریت ترافیک هم یک مسئله پیچیده است و نیاز به کار دقیق دارد. به نظر من این طرح یک کار عجولانه و نسنجیده است.
چرا؟ 
دلیل این صحبت هم به خاطر این است که  طرح های زوج و فرد و تعیین محدوده ترافیک موضوعاتی است که باید با مدیریت پارکینگ و حمل و نقل همگانی دست در دست هم داشته باشد تا به ثمر نشیند در صورتی که چنین نبوده است.
پس یعنی تا کنون مغایرتی بین طرح محدوده ترافیک با بافت مرکز شهر وجود داشته است؟
بله همینطور است، سیاست های اخیری که برای کاهش ترافیک مرکز شهر در نظر گرفته شده است امکان عملی شدن ندارد، چرا که بالا ترین میزان پارکینگ و ساخت و ساز ها در این محدوده انجام شده و این موضوع باعث می شود که مردم به استفاده از خودروی شخصی بیشتر ترغیب شوند.
حال این مهم چگونه عملی خواهد شد؟
باید مدیریت پارکینگ با سایر طرح ها هماهنگ باشد؛ یعنی اگر قرار است حمل و نقل هماهنگی و پیوستگی داشته باشد مردم باید خودروی شخصی خود را در پارک سوار ها بگذارند و بقیه مسیر را بوسیله وسایل نقیله عمومی طی کنند. پس باید سیاست های اجرایی و عمرانی شهرداری هم با این موضوعات هماهنگ شود؛ البته خوشبختانه در نوع این دیدگاه ها با معاونت حمل و نقل شهرداری اتفاق نظر داشته ایم.
پس این همه هزینه تاکنون بی نتیجه بوده است؟
طرح زوج و فرد با نصب بسیاری از دوربین ها همراه بوده است اما این کار مشکل ما را حل نمی کند زیرا متولی اصلی این امر نمی داند که هدفش از این کار چیست.
در جلسه ای متولی امر بیان داشت که این طرح برای کاهش آلودگی هوا است در صورتی که این طرح موجب کاهش آلاینده ها نخواهد شد.
دلیل آن را  توضیح دهید.
موضوع آلودگی هوا بسیار حساس است زیرا انواع آلودگی و انواع راه های ورود آلاینده ها وجود دارد که فقط به خودرو ها منتهی نمی شود.
زمانی که در شهر خودرو ها کم می شوند، با کم شدن خودرو ها سرعت آنها بالا می رود زیرا تردد خودرو ها روان تر می شود. تردد خودرو ها با سرعت کم باعث متصاعد شدن دو گاز “CO” و ” هیدروکربن ” و حتی سرب می شود؛ افزایش سرعت نیز باعث می شود که “CO” پائین رود ولی “ناکس” افزایش یابد.
پس با این طرح ها نمی توان ادعا کرد که آلودگی هوا کاهش می یابد.
پس سرعت بالا علاوه بر خطراتش، آلاینده ها را هم افزایش می دهد!
دقیقا، سومین موضوع مهمی که باید در حوزه حمل و نقلی به آن توجه کرد مدیریت سرعت است که در صورت توجه نکردن به این موضوع سه ضرر متحمل ما می شود.
جوانی که با سرعت بالا در خیابانها جولان می دهد اول به محیط زیست ضرر می زند و باعث می شود آلاینده ها افزایش داشته باشند و از همه مهم تر موجبات نا امنی سایر مردم را فراهم می کند.
در شهرهای دنیا برای هر مسیری یک میزان سرعت معرفی شده و تحت هیچ شرایطی کسی از این قانون سرپیچی نمی کند.